Lieve lezertjes,

Eergisteren zijn we het Bolaven Plateau op geklommen ongeveer1250 m hoog dus geen alpenetappe, maar evengoed een behoorlijke klim in de de verzengende hitte. Gisteren hadden we één plensbui die de hele dag duurde. Het werd zelfs koud maar liefst 25 gr. We maken veel foto's maar hier op internet zetten is nog to much voor ons digibeten, bovendien rekent deze mijnheer veel te veel voor zijn gammele internet opstelling. Dus de foto's ach die komen nog wel. We zijn nu in Tad Lo. Tad betekent waterval en die zijn er hier volop en aangezien het regentijd is dondert het water dat het een lieve lust is. We slapen op soms knetter harde bedden in warme kamers, maar gelukkig bijna altijd met een ventilator. Vandaag zijn we langs hele eenvoudige dorpjes gekomen waar houtskool gemaakt wordt voor de vele BBq-tjes die de hele dag aanstaan. In de dorpen zijn nu veel waterstroompjes waar kinderen in spelen, soms staan de huizen midden in een waterplas. Overal weer kleine handeltjes langs de weg met fruit en soms wat kool en mais. Gisteren op zoek gegaan naar oordruppels en ja hoor bij een winkeltje gevonden, gelukkig stond er een oor op het etiket dus geen twijfel over de juistheid. Hoewel de dorpen zeer primitief zijn, er is altijd stroom en dus ook televisie in de hutten. We zijn nu in een mooie streek met veel koffieplantages, rijstveldjes, bananen en notenbomen. KInderen zitten op de weg te snoepen van een soort enorme boon die ze uit bomen slaan met lange takken en dan maar knabbelen. Eersgisteren probeerde een jongetje er voor ons een uit de boom te slaan maar het mislukte. De kinderen zijn goedlachhs en spontaan. De kleintjes duiken gauw weg achter broertjes of grote zussen als wij naar ze toe komen. Het fietsen gaat goed vooral nu de zon weg is en we afdalen. Het verkeer is hier niet druk. Vandaag zouden we een hele zware tocht voor de boeg hebben maar daar schrijft Rene iets over:

Ons was beloofd een zware tocht door de modder en over veel losse stenen, met steile afdalingen. We zouden, aldus het routeboekje, bestoft en bemodderd aankomen. Smerig van top tot teen!!!. Brrrrr!! Al na 1,5 km zou het asfalt ophouden. We hadden afgesproken hoe dan ook deze helletocht van 27 km te volbrengen, een enkele kneuzing en schaafwond, na onvermijdelijke valpartijen in de bocht voor lief nemend! Bovendien eerst kilometers dalen en dan opgeven en weer terug naar boven was geen optie! Maar zie: in plaats van 1,5km asfalt werden we getraketeerd op 27 km spiksplinternieuw aangelegd asfalt. Geeneens met de in Laos onvermijdeijke kuilen. Binnen 55 minuten waren wij beneden aan de bier in Tim's Guesthouse. We zitten droog, terwijl het buiten is gaan plenzen. Vannacht slapen we in een hutje met een 2-persoons- en een 1-persoonsbed!

Zo en dan nu de dazer!!!!

Ik heb in Nederand 32,50 Euro geïnvesteerd in een dazer. Dit apparaat geeft, als je de daartoe bestemde knop indrukt, een hoge toon, die honden afschrikt. Want, in Laos zouden wij doorlopend belaagd worden door afgrijselbare, bijtgrage wilde honden met enge overdraagbare ziekten. Vooralsnog geen van zulke honden ontmoet. Overal zijn honden, maar ze zijn erg lief. Toch mijn dazer uitgeprobeerd op een hond met vriendelijke bedoelingen en vlooien, luizen en schurft. Nou, hij schrok zich de pleuris. Dus de dazer doet het wel! Nu maar hopen dat we geen dove honden tegenkomen. Die moet je gewoon slaan, zeggen ze.